December Sale: de mooiste verhalen voor een mooi prijsje

December is altijd al een dure maand. Maar het is ook een maand om lekker op de bank te kruipen en verhalen te lezen. Pot thee erbij, of een glas wijn, en even wegdromen in verhalen: herkenbare verhalen, troostende verhalen, verhalen die een lach op je gezicht toveren.

Daarom dat we een December Sale organiseren. Alle verhalen in de onze winkel worden nu tegen een zacht prijsje aangeboden.

Dus ben je nog op zoek naar een cadeautje?
Voor jezelf als eindejaarsbonus 😉.
Of voor iemand anders die voor jou en je gezin onmisbaar is?
Dan is dit het moment. En ja op = op.

De kerstgedachte: dankbaar voor wat was, is en nog gaat komen

Het is een donkere namiddag in december. Beer zit naast me in de auto. Ik haal hem zelf op van zijn dagbesteding. De vaste chauffeur is namelijk al een tijdje ziek.

Het verkeer kruipt als een langzame plak verf vooruit. Ik probeer mijn hoofd rustig te houden zodat ik me goed kan blijven concentreren terwijl Beer naast mij continue hetzelfde filmpje zit te kijken op mijn telefoon.
‘Het is kerstdrukte’, zegt Beer een aantal keer.
Ik bedenk me waar ik, bij de winkel, de auto moet zetten zodat Beer zijn cijfer voor die dag kan kopen.

Kerst en structuur

We zijn bijna weer thuis. Daar staat ons kerstboompje dat, zoals altijd, klein maar lief van formaat is. Groter zou niet passen in de woonkamer.

Beer maakt geen gebruik van deze kamer. Beer kijkt geen tv. Hij eet zijn eten voor zijn computer waar hij filmpjes kijkt van al zijn oude tv-vrienden. Het biedt structuur, net als het kopen van een cijfer en de filmpjes op mijn telefoon als we in de auto zitten.

Last minute kerstdiner

Nog even en het is kerstavond. Dan gaan we naar mijn oudste broer en zijn gezin. Iedereen heeft wat klaargemaakt.

Beer zal de hele avond alleen buiten op hun trampoline staan. Hij komt af en toe naar binnen om een bordje mee te eten. De diner gangen tellend om overzicht te houden wanneer we weer naar huis gaan.

Omdat ik met de dag leef heb ik wel een idee wat ik kan maken, maar regelen doe ik graag op het laatste moment.

De kerstgedachte

De rest van de kerstdagen zien we wel. Ik heb alle verwachting losgelaten dat het zo moet gaan zoals iemand verwacht hoe kerst gaat.
Ik ben dankbaar voor Beer, zijn zus en voor het feit dat we een familie hebben waar we met kerst welkom zijn.
Beer zie ik groeien, elk jaar. Zijn besef van wie hij is in de ruimte. Wat hij wil en wat hij niet wil. Het mag er allemaal zijn.
Hoe ons leven had kunnen zijn, daar denk ik niet meer aan.

Thuis

Ik zie, terwijl we bijna thuis zijn, de verlichte ramen van huizen. Kerstbomen voor het raam. Lampjes in de bomen voor het huis en mensen die van het werk richting huis gaan.

‘Lekker thuis’, zegt Beer als we voor ons huis parkeren.

Zijn zus draait muziek in haar kamer. De honden komen ons gedag zeggen.

32 dingen die ik denk op eerste kerstdag

Vandaag is het eerste kerstdag. De dag waarop chaos en gezelligheid elkaar afwisselen met de snelheid van een epileptische lichtshow. In ons gezin, met een zorgintensief kind, krijgt deze feestdag altijd net wat extra… karakter. Graag neem ik jullie mee in mijn hoofd terwijl ik probeer er een sprankelende dag van te maken.

Het is eerste kerstdag! Tijd om te doen alsof we alles onder controle hebben.
Schouderklopje voor mezelf: ik heb gisteravond de medicijnen niet door elkaar gehaald.
Een zorgintensief kind en een kerstboom vol breekbare ballen… wie houdt wie langer heel?
Kijken naar cadeaus uitpakken is leuk. Tot je kind vooral geïnteresseerd is in het inpakpapier.
Oh leuk, gourmetten. Perfect voor prikkelverwerking! De geur, het geluid, de rook… wat dacht ik?
Katten springen in de kerstboom? Amateur. Bij ons trekt iemand gewoon de boom omver.
Toch maar eens googelen: “kerstboom onbreekbare ballen zorgintensieve setting.”
Tante Bep heeft een “lieve opmerking” over hoe zwaar het vast is. Nu al.
“Misschien moeten jullie gewoon wat vaker tijd voor jezelf nemen!” Hilarisch, tante Bep.
Waarom voelt deze kerst als een survival run in een glitterpak?
“Kijk eens hoe mooi het eten eruitziet!” Maar je kind eet liever de saus uit een potje. Prima.
Iedereen blij met hun cadeaus? Behalve je zorgintensieve kind, want die speelt toch alleen met dat éne knuffeltje.
Oeps, ik had misschien geen knisperend cadeaupapier moeten gebruiken. Prikkel-alert!
“Laten we gezellig een kerstfilm kijken!” Maar je kind wil Masha en de Beer… voor de 173e keer.
Je ruikt ineens verbrand stokbrood. Oh ja, multitasken is een illusie.
Het is nog maar halverwege de ochtend en de rolstoelbanden zitten al onder de gourmetsaus.
Iemand is een puzzel begonnen. Een mooie kersttraditie, behalve als er stukken verdwijnen in een mond.
Kerstfoto maken! Maar alleen het achterhoofd van je zorgintensieve kind staat erop. Klassiek.
Onze jongste wil zingen. Onze oudste kan niet tegen geluid. Ik wil wijn.
Hoezo zit er glitterlijm in de kerstboom? Geen vragen stellen, gewoon opruimen.
Oh kijk, opa probeert te helpen met de tillift. Dat gaat vast soepel… niet dus.
Iedereen aan tafel! Of ja, één iemand in een aangepaste stoel, en de rest maakt zich druk over wie waar zit.
“Kijk, een kerstquiz!” Maar niemand hoort de vraag, want er is altijd wel iemand die roept, gilt of huilt.
Het is eerste kerstdag en ik heb al drie vlekken op mijn trui. Record?
Toch bijzonder hoe kerstcadeaus vaak óf een hit óf volledig nutteloos zijn.
Je hebt 17 bakjes voorbereid, maar je kind wil niets aanraken. Structuur is alles.
Tante Bep weer: “Je moet ook aan je eigen rust denken, hoor.” Zucht.
Het huis is een slagveld van inpakpapier, kruimels, en een los rollend wiel van de rolstoel.
Toch mooi, hoe je op eerste Kerstdag ontdekt hoe veerkrachtig een gezin kan zijn.
Er is altijd wel iemand die lacht. Zelfs als dat komt door een gourmetpannetje dat omvalt.
We doen het allemaal. Het zorgen, het overleven, en ja, ook het genieten – hoe rommelig ook.
Dus cheers! Op een kerst vol confetti, chaos, en liefde. Altijd met liefde.

En morgen? Dan ruimen we de boom op. Of in elk geval de onderste helft. 🎄

Kerst met een zorgintensief kind: chaos, knakworst en knusse momenten

Kerst: het feest van lichtjes, gezelligheid en die onvermijdelijke smeulende stress van alles wat moet. Kerst met een zorgintensief kind maakt ook alles net een tandje ingewikkelder. Hier in huis hebben we geen Pinterest-perfect diner of glanzende cadeaus onder de boom, maar eerder een feest met kruimels onder de tafel, een improvisatiemenu en een kind dat de kerstballen minstens zo fascinerend vindt als de doos waar ze in zitten. En toch, juist in die chaos schuilt de charme.

Perfectie? Laat maar liggen

Je huis is niet ineens een magazinewaardig paleis omdat het kerst is. Er is hooguit een snelle schifting gemaakt tussen ‘zichtbare rommel’ (lees: de woonkamer) en ‘onzichtbare rommel’ (lees: alle andere kamers).

De kerstboom kan je overslaan als dat gedoe oplevert; een paar ballen in een schaal doen het ook prima.

En die wasmanden die in je slaapkamer zijn geparkeerd omdat de visite komt? Ach, zie ze als extra opbergruimte.

Eten waar iedereen blij van wordt

Kerst draait om samen eten, niet om een Michelinster. Een uitgebreid driegangenmenu klinkt leuk, tot je kind halverwege besluit dat het allemaal te lang duurt en naar een vertrouwde snack verlangt. Kies dus voor simpel en gezellig. Een goed gebakken kipfilet, een schaal friet of zelfs een blik knakworstjes kan genoeg magie brengen.

Wil je toch een beetje feestgevoel? Gooi er een feestelijk sausje overheen (letterlijk of figuurlijk). Het belangrijkste is dat iedereen iets eet waar hij blij van wordt, en dat je jezelf niet opbrandt in de keuken.

Plan rond chaos

De feestdagen zijn een logistiek hoogstandje. Wie doet wat? Wie past op wie? En hoe blijft het schema kloppen? De gouden regel: go with the flow. Als je hond uitgelaten moet worden door een behulpzame tiener, je nog een cadeautje moet scoren én de aardappels in de oven staan, laat dan gewoon wat glans wegvallen. Niemand verwacht een strakke planning met militaire precisie.

Kerst draait uiteindelijk om improvisatie. Een vergeten saus of een schuivend tijdschema wordt met een beetje humor snel een running gag.

Gastenlijst op maat

Met wie je kerst viert, doet er meer toe dan wát je serveert. Nodig alleen mensen uit die snappen hoe jouw gezin werkt. Geen dramatische tantes die overal een mening over hebben of vrienden die denken dat ‘een kerstboom leuk versieren’ een groepsactiviteit is. Maak het jezelf makkelijk.

En voel je vooral niet schuldig als je het idee hebt dat jouw kerst niet voldoet aan de normen. Gezelligheid is niet te koop bij de Gamma (al is die tweede kerstdag open, mocht je last minute iets missen). Het zit in kleine momenten: een lach van je kind, een glas wijn dat net even extra lekker smaakt, of het feit dat niemand zeurt over ontbrekende cadeaus.

Humor is de beste versiering

De mooiste kerst is niet die waarin alles vlekkeloos verloopt, maar die waarin je ondanks de chaos kunt lachen. Dus, struikel over die wasmanden, gooi een tweede blouse klaar voor als de soep vliegt en geniet van dat ene moment waarop alles heel even goed voelt.

Want als je door alle hectiek heen kijkt, zie je wat echt telt: liefde, een beetje wijn, en de wetenschap dat ook jouw chaotische kerst onvergetelijk is – precies zoals die moet zijn.

De Kern: Liefde en Licht

Is het hectisch? Ja. Gaat er iets mis? Absoluut. Maar juist in die chaos schuilt de magie. Een kerst met een zorgintensief kind is misschien niet zoals in de reclames, maar wel écht. Het is de knusse warmte van kaarslicht, de vertrouwde geur van frietjes en de liefde die je voelt in al die kleine imperfecties.

Dus trek iets comfortabels aan (geen hakken, tenzij je struikel-ervaring wilt opdoen), neem een hap van wat er ook op tafel staat en geniet. Want deze kerst is uniek. Net als jouw gezin.

Orde scheppen in de ‘chaos’ van komende kerstweken

Je kan proberen een prikkelarm feest te vieren, maar er is geen ontkomen aan: overal in het straatbeeld, winkels, op school (zelfs op speciaal onderwijs, al is het in mindere mate) en op televisie worden kinderen alweer wekenlang geconfronteerd met versieringen, reclames, snoepgoed en nog meer prikkels. De feestdagen zorgen in elk huishouden met kinderen voor de nodige spanning en dus ook hier bij ons. Hoewel Tirza er een beetje dromend en zingend doorheen dartelt, is deze periode met Pepijn de meest uitdagende van het jaar.

‘Wat doen jullie hiermee?’ Vraagt de winkelier van de KPN-zaak verbaasd. ‘Deze is niet meer te maken.’ Met twee gloednieuwe afstandsbedieningen ga ik naar huis. Benieuwd hoe lang deze het overleven. Bestonden er maar ‘hufterproof’ apparaten, deuren en plantenpotten, dat zou wat centjes en scherven schelen. Er wordt namelijk de laatste tijd nogal veel aan diggelen geslagen, noem het emotieregulatie. Onze arme jongen kan ontsteken in razernij als hij ‘in rood zit’. Vaak heeft hij daarna veel spijt en zegt hij dat hij er niks aan kan doen: ‘mijn hoofd explodeerde mam’.

Ik kijk op onze gloednieuwe klok, de vorige heeft de zoveelste woedebui ook niet overleefd. Nog maar 6.15 uur. Dat wordt een lange dag… We hebben afgesproken dat we vanmiddag om 4 uur Sinterklaas gaan vieren (dat werd 3 uur, want het was niet meer te houden). Al drie dagen eerder dan 5 december. Maar we hebben er inmiddels alles voor over om dit achter de rug te laten zijn. En geloof me: alles wat spanning kon opleveren hebben we al tot een minimum beperkt: vorig jaar zomer, toen Pepijn nog maar net 7 jaar was, vertelden we hem dat Sinterklaas niet bestaat. Hij zette er sowieso al vanaf dat hij kon praten zijn vraagtekens bij, dus deze openbaring was een grote opluchting voor hem. (En wat blijkt: kinderen met autisme hebben gemiddeld genomen sneller door dat Sinterklaas een verkleed persoon is.)

Spanning

We kijken geen Sinterklaasjournaal, zijn niet naar de intocht geweest en hebben maar twee keer de schoen gezet. Als Pepijn boven is, zing ik met Tirza nog wat Sinterklaasliedjes, want hij trekt het niet als we zingen. Als de kinderen boven tandenpoetsen en zich klaarmaken om naar bed te gaan, ga ik naar boven en zeg: ‘kijk nou in je schoen joh, Sint is nu al langs geweest, hij had vannacht geen tijd!’ Zo, spanning voor de nacht is er ook weer af. Sterker nog, Pepijn weet van tevoren al precies wat hij allemaal krijgt van de Sint. Zo heeft hij ‘de regie’ en kan hij het iets beter aan.

Hoe minder verrassingen, hoe beter. Pepijn wilde een slang voor Sinterklaas, en dat heeft Bram gelukkig weten ‘om te buigen’ naar een ander reptiel. Dus was dit jaar zijn ‘grote’ Sinterklaaskado een gekko! Inmiddels staat er een terrarium op zijn kamer met alle benodigdheden (levende krekels, sprinkhanen en maden om te voeren). Geweldig om te zien hoe teder hij omgaat met dieren en hoe bovenmatig geïnteresseerd hij is in alles wat beweegt.

Tirza slikt deze periode als zoete koek. Ze weet niet beter. Ze negeert alle opmerkingen van Pepijn die voortdurend roept: Sinterklaas bestaat toch niet! En dan zegt ze heel laconiek: echt wel, ik heb hem zelf gezien. Zij WILT graag geloven. Zij houdt van het hele fantasieverhaal. Zingt de hele dag Sinterklaas- of kerstliedjes. Maakt zich niet druk over wat ze allemaal zou kunnen krijgen en roept bij alles: dat wilde ik altijd al hebben!

De teleurstelling voorbij

Zelf heb ik hele warme herinneringen aan het Sinterklaasfeest. Vond het spannend, gezellig en leuk. Liedjes zingen, gedichten schrijven, in de kou staan kijken of we een Piet zagen, pepernoten, open haard aan en schoen zetten. De teleurstelling die ik voorgaande jaren voelde als het bij ons niet zo gezellig kon gaan, heb ik gelukkig kunnen parkeren.

Wij vieren het op onze eigen manier en dat is dan maar zo. En het moet gezegd: het was oprecht een gezellige middag. Pepijn was superlief en blij en wij dus ook: missie geslaagd. Wel jammer (voor hem en voor ons) dat er de dag daarna toch nog een flinke meltdown kwam. Dit keer zelfs zo erg dat ik tot overmaat van ramp een totaal onbereikbare Pepijn heb meegenomen in de auto om hem te kalmeren. Dat werkte. We kunnen onszelf dit jaar in ieder geval niet ‘verwijten’ dat we iets niet goed hebben gedaan. De spanning is sowieso teveel. Dan nog: we koesteren vooral de mooie herinnering aan een geslaagde Sinterklaaspakjesmiddag.

En dan staan de kerstdagen en die ellenlange kerstvakantie nog voor de deur met als klapper op de vuurpijl: oudejaarsnacht. De laatste jaren heb ik vaak gewenst dat ik in een hutje op een hei in een diepe winterslaap kon vallen zodat het snel weer februari was. Met het voorjaar voor de deur en in het school- en werkritme voelt het een stuk overzichtelijker. Nooit verwacht dat ik dit zou zeggen trouwens, want ik heb zelf altijd zo van de winter en de feestdagen gehouden: alle gezelligheid, lichtjes, donkere dagen, kaarsjes, lekker eten, kneuterigheid, familie, kerstboom… Voor kinderen met autisme is het anders. Feestdagen zijn heel ingewikkeld: veel prikkels, onvoorspelbaarheid en veel ‘lege’ momenten.

Voorspelbaarheid en veiligheid

Inmiddels ben ik er ook van overtuigd dat de seizoenswisselingen en deze donkere dagen veel effect hebben op de gemoedstoestand van Pepijn. Hij wordt niet letterlijk somber, maar is duidelijk meer geïrriteerd, nog minder flexibel en heel licht geraakt. Als echt ‘buitenkind’ moet hij zich vaker binnen vermaken en dat helpt ook niet. Dus raadde de psychiater laatst lichttherapie aan (‘baat het niet dan schaadt het niet’). Dus zit Pepijn nu sinds een week ‘s ochtends een half uur voor een felle lamp. Duimen dat het iets doet!

Maar toch, ondanks dat we het pittig vinden hier thuis, we zijn inmiddels gepokt en gemazeld door voorgaande winters. Daardoor ‘overviel’ de heftigheid van deze tijd ons dit jaar minder en waren we in die zin ‘voorbereid’. En Pepijn heeft gelukkig ook langere periodes waarin hij zich zelf kan vermaken binnen en dat geeft rust.
Verder aan ons als ouders vooral de taak om orde te scheppen in de chaos van komende weken (Tirza is ook nog jarig op 30 december). We moeten voor Pepijn zoveel mogelijk voorspelbaarheid en veiligheid creëren.

Kerstavond ga ik alleen met Tirza naar mijn familie. Op eerste kerstdag zijn we alleen met elkaar en houden we het simpel. En dan lunchen we op tweede kerstdag wel met het andere deel van de familie bij ons thuis zodat Pepijn zich eventueel kan terugtrekken.
Voor de rest van de vakantiedagen zijn we al begonnen met een ‘schema’ om zoveel mogelijk lege momenten te voorkomen, om te kijken wie welke dag met wie optrekt en om overzicht te creëren.

Twee jaar geleden was ik er nog verdrietig over dat we niet ‘gewoon’ gezellig met elkaar de kerstvakantie konden vieren. Nu denk ik: het is zoals het is en er zijn gelukkig genoeg mooie, fijne momenten. Wat dat betreft is het leven met een kind met autisme (en adhd) vooral een proces van leren en accepteren en verwachtingen voortdurend bijschaven.

Kerstborrel, kerstpakket, kerstdiner en ook nog kerststerren

Ik open een mail van mijn groepje kunstenaars die samen met mij in de ballotagecommissie zitten van de oude grote kunstenaarsvereniging. “Kom je ook even een kerstborrel drinken, vrijdag vanaf 17 tot 19 uur”.

Eerst denk ik aan mijn dochter van 16 die dan op Beer moet passen. Daarna besef ik me dat Beer vrijdag beschouwt als speciale ‘het is bijna weekend’ tijd. Dus dan gaan we òf naar de feestwinkel en frietjes eten. Òf naar een winkelcentrum voor twee cijferwinkels plus frietjesrestaurant. Puck heeft vast al wilde plannen met haar vrienden.

Hoe te combineren dus met een leven dat naast Beer bestaat. Ik weet het niet.

Kerstborrel

Dan mijn andere baan, als 1 op 1 begeleider van mijn mevrouw met ernstig hersenletsel. Op donderdag een half uur na mijn dienst willen ze gezellig met elkaar het glas heffen op kerst. Ik kan dan gelijk mijn kerstpakket meenemen. In mijn hoofd brei ik weer bochten van haalbaarheid.

Dan moet ik Puck weer vragen die dag uit school met de honden te lopen. Beer kan tussen 16 en 17 uur thuisgebracht worden en dan moeten we eigenlijk naar de kaartenwinkel. Om het schema kloppend te houden moeten we om 17.30 uur warm eten.

Ik app Puck en zeg dat ze die dag hondendienst heeft. Ik heb al zo weinig mijn kop laten zien daar dus dan moet dit maar even zo.

Kerststerren

Overal zien Beer en ik huizen die versierd zijn. Sommigen zo hysterisch dat we onze ogen dichter knijpen. Beer waarschijnlijk vanwege de sterretjes die hij dan kan waarnemen. Ik vanwege mijn overbelaste brein.

Gelukkig hoef ik niet een kerstdiner voor te bereiden, bedenk ik me. Ik kan naar mijn broers en zussen rijden om daar met z’n allen aan te schuiven. Beer springt dan gelukzalig in hun tuin op de trampoline. Voor de gerechten schuift hij eventjes aan.

Op eerste kerstdag is er een diner bij zijn opa en oma en ziet hij even zijn vader. De tweede kerstdag is gelukkig de Gamma open en natuurlijk altijd nog de Appie waar ze ook verjaardagscijfers verkopen.

Alleen

De een na de andere mooie sentimentele kerstreclame komt voorbij. Ik prijs me gelukkig met mijn kinderen. Met wat er over is van mijn familie na het verliezen van onze ouders. Maar eigenlijk besef ik me dat ik me ook alleen voel. En hoop ik stellig dat Puck zich, ondanks ons kleine rare gezin, toch gedragen voelt.

En dat we een mooi nieuw jaar zullen ingaan waar ik weer meer kan schilderen. Meer vrienden mag kunnen zien.

Het is een dag voor Sinterklaas en de cadeaus zijn nog niet rond

‘Zal ik wanten voor Ties kopen? Ik ben in het winkelcentrum’ app ik naar Remco. ‘Waar ben je?’ ‘Hema!’ ‘Ik ook.’ Het is één dag voor Sinterklaas, we zijn nog niet rond met de cadeaus en ik heb een schrijfdeadline te halen. Dat doe ik straks in het Hema-restaurant.

Ik heb dus helemaal geen tijd voor persoonlijk contact met mijn man maar hij komt de trap al op. Chagrijnig, want Remco is geen fan van opgelegde cadeaus voor kinderen die het hele jaar door eigenlijk al teveel verwend worden. Waar ik de neiging heb om uit de bocht te vliegen rond de feestdagen, omdat ik dat van huis uit heb meegekregen, doet hij er alles aan om mijn koopzin aan banden te leggen. De decembermaand legt een onwelkome druk op onze relatie, terwijl we de rest van het jaar harmonieus samenleven.

Sinterklaasdrukte plus

Het is niet alleen de Sinterklaasdrukte. We zijn allebei moe. Steeds vaker ontglipt mij de zin: ‘Ik kan het er niet bij hebben’. En met ‘er bij’ bedoel ik: bij de zorg voor een zwaar gehandicapt kind dat volledig van ons afhankelijk is.

Afgelopen week had de rolstoelbus kuren en kreeg de rolstoel diezelfde dag een lekke band. Ik moest twintig minuten lang de rolstoel aan één kant optillen en zo naar huis zigzaggen. Hij was loodzwaar met mijn zestienjarige zoon erin. Er waren vier boze telefoontjes van Remco nodig om ‘m te laten repareren.

Verder heeft de Sociale Verzekeringsbank bedacht dat voor al onze zorgverleners een nieuw formulier moet worden aangeleverd. Weer een dag administratie voor Remco, zo niet meer.

Ondertussen gaat ons werk door en hebben de andere kinderen boekbesprekingen, toetsen en surprises voor klasgenootjes. Op de koelkast schitteren schema’s van kerstconcerten, dansuitvoeringen, en kerstkrans knutselmiddagen ons tegemoet.

Dag voor Sinterklaas

En vandaag dus nog op cadeaujacht voor twee kinderen die alles al hebben, en eentje voor wie niets te bedenken valt.
‘Ik heb het nu al gehad met dat hele Sinterklaas’, mompelt Remco tussen de pennen en schriften.
‘Nou dat was gezellig zo even samen,’ roep ik hem na als hij de trap weer afloopt.

Hoogtijdagen zijn als vakanties: er moeten Onuitwisbare Herinneringen gemaakt worden en dat geeft stress. Uiteindelijk komt het altijd goed maar het zou fijn zijn als de stemming er vooraf óók een beetje in zit.
‘O wee als je morgen niet vrolijk doet!’ app ik vanuit het restaurant.
Ik krijg een plaatje van Jack Nicholson als The Joker terug.

Met deze 9 tips kom je de Sint-dagen zo goed mogelijk door

Nog een paar dagen en dan is het zover: pakjesavond. Jammer genoeg zijn mijn kinderen geen ‘believers’ meer. Toch hebben ze voor de zekerheid een verlanglijstje gemaakt, je weet tenslotte maar nooit…

Voor kinderen met hechtingsproblemen zijn de feestdagen een onrustige tijd. (red: eigenlijk geldt dit voor alle kinderen eigenlijk wel) Dit merk ik nu al aan mijn dochter. Hoewel ze al 14 is, blijft het lastig om de verhoogde stress die deze periode met zich mee brengt goed te reguleren.

Hier 9 tips die ik met je wil delen om de Sint-dagen (maar ook de feestdagen) zo goed mogelijk door te komen:

01. meltdown

Prop de feestdagen niet helemaal vol door van de ene naar de andere afspraak te vliegen. Dat is zeker een recept voor een ‘meltdown’ van je kind.

02. agenda leeg

Probeer zoveel mogelijk je agenda leeg te houden en zoveel mogelijk van te voren regelen. Dat geeft voor jezelf, en dus ook je kind, ook weer een hoop rust.

03. planning

Maak een duidelijke planning van de feestperiode en noteer deze op een plek waar je kind er steeds naar kan kijken voor houvast. Ik heb laatst bij het Kruidvat een hele leuke weekkalender gevonden voor maar 10 euro. Echt een aanrader! Zelfs opa en oma hebben een plaatsje op onze planner.

04. spanning reduceren

Toen mijn dochter klein was en ik zag dat de spanning van de Sintperiode te groot was voor haar was, heb ik besloten om samen met haar de cadeautjes te kopen en in te pakken. Op deze manier heeft je kind nog een beetje het gevoel dat het controle heeft over de situatie. Wat ik bij mijn dochter zag, was dat als de cadeautjes werden uitgepakt zij toch even goed blij was en dat juist het voorspelbare daarvan iets van rust kon brengen.

05. observeer

Houd je kind goed in de gaten. Sommige, vooral kleine, kinderen kunnen niet goed aangeven wanneer de spanning te groot is. Ze kunnen in een active freeze terecht komen. Dan lijkt het alsof ze het prima naar hun zin hebben maar in werkelijkheid zitten ze aan hun ‘max’ en gaan op slot. Dan lijkt het net alsof ze het leuk vinden om bij de Sint op schoot te zitten. Maar als je hun hartslag en stresshormonen zou meten, zouden ze heel hoog scoren.
Zelf heb ik deze fout vaak gemaakt toen mijn dochter klein was, omdat ik niet beter wist.

06. laat los

Als je ziet dat je kind eigenlijk iets anders wilt gaan doen. Laat het dan lekker zijn gang gaan. Misschien voelt het kind juist goed aan wat zijn behoeften zijn en niet de verwachtingen van het feest. En dit is juist een positieve ontwikkeling. We willen toch juist dat onze kinderen leren naar hun lichaam te luisteren. Het is ten slotte ook hun feestje en dit mogen zij vieren op hun eigen manier.

07. overweldigend

Koop niet te veel cadeaus. Een groot cadeau en wat kleine cadeautjes is genoeg. Anders wordt het te overweldigend voor deze kinderen.

08. bewust-rust-moment

Als het feest voorbij is en alles weer tot rust is gekomen. Probeer er dan nog een bewust-rust-moment aan toe te voegen. Bijvoorbeeld nog even in bad. Of als je kind in bed ligt even lekker masseren, al is het alleen maar de voeten. Het is belangrijk dat je kind een manier kan vinden om weer meer in zijn lijf te komen na een avond vol spanning.

09. ben lief voor jezelf

Bereid jezelf voor op een moeilijkere periode. En vergeef jezelf als je even uit je slof schiet. Het is tenslotte ook voor jou een drukke periode!

Kerst is hét moment om voor even een gewoon gezin te zijn

Tijdens deze letterlijk donkere dagen van het jaar, zoeken we licht, warmte en gezelligheid bij elkaar. Het is het moment om het zorgen-voor zoveel als mogelijk is, los te laten. Het moment om een gewoon gezin te zijn, wat op al die andere dagen in het jaar niet lukt, maar waar we wel eens van dromen. Niet over cocktailparty’s of een zevengangendiner, maar gewoon die droom van een ontspannen dag en een gezellig samen zijn. En daarvoor zijn maar een paar dingen nodig.

Zoals een opgeruimd huis

Of in ieder geval een opgeruimde woonkamer. Met kaarsen op strategische plekken en als een kerstboom veel te veel prikkels geeft, een paar kerstballen in het zicht. En natuurlijk dat oerlelijke kerststukje dat je jongste op school heeft gemaakt.
Wij struikelen op kerstavond geheid over de wasmanden die we uit het zicht in onze slaapkamer hebben gedropt. Ik besluit nu alvast om mijn schouders daarover op te halen.

Zoals lekker eten op tafel tijdens de kerstdagen

Warm desnoods twee blikken knakworstjes voor je zorgintensieve kind op, maar zorg dat jullie zelf iets eten dat net even anders dan anders is. Nee, niet ingewikkeld, als het er maar mooi uit ziet en lekker is.
Toen ik aan Daan vroeg: ‘Wat wil je eten met kerst?’, reageerde hij meteen: ‘Braadkip!’ Zijn favoriete recept uit zijn kinderkookboek. Een hele braadkip wordt het niet, maar er staat uiteraard wel kip op onze kersttafel.

Zoals leuke mensen aan je tafel

Zeg dus nee tegen die tante die het altijd beter weet. En ook nee tegen die familieleden of vrienden waar je kind het van op zijn heupen krijgt. En als de leuke mensen die wel komen, aanbieden om ook een gang te maken, zeg dan ja.… Soep, dessert, laat je verrassen. O ja, zorg dat de mensen die komen elkaar kennen; zodat je je taak als gastvrouw na de ontvangst kan verzaken.

Zoals cadeaus op maat

Instrueer je gasten of ze wel of geen cadeaus meenemen voor je kind(eren). Zo ja: instrueer dan ook wat het wordt. En of het ingepakt mag worden. Dat je je kind hierop voorbereidt, hoeft natuurlijk geen betoog. Wij doen geen cadeaus met kerst, de grote gedekte tafel en de drukte in huis is meer dan genoeg feest.

Zoals een lekkere wijn of bier of iets sterkers

Je zult zien dat net dat ene glas, je schuldgevoel dat je alweer ja zegt tegen de iPad als sneeuw voor de zon laat verdwijnen. Daniël helpt graag met koken, dat is alvast iPadvrije tijd -mooi meegenomen. En ook aan tafel mogen bij ons geen schermpjes. Maar tussen de gangen door of als wij, de volwassenen natafelen, ach… Ik heb wel opa alvast voorbereid dat Daan zeker met hem wil Pesten.

Nog een laatste tip:

geen hakken, panty’s of een net te strak zittend jurkje als je dat eigenlijk nooit draagt. Die ene goedzittende broek en leuke blouse voldoen prima -en hang een tweede blouse klaar voor het geval de tomatensoep toch over de tafel gaat.

Fijne kerstdagen en een heel mooi 2023

Als gewoon gezin, als ander gezin, als gezin. Maak er vooral iets moois van samen.

Kwetsbare moeder(dag)

Als moeder van een zorgintensief kind zijn we ons maar al te zeer bewust van de kwetsbaarheid. Wij weten als geen ander dat het leven niet maakbaar is. Ook Yolanda vertelt hierover in haar brief aan Floortje. Floortje maakt haar moeder, een kwetsbare moeder en dat maakt dat iedere jaar moederdag weer een bijzondere dag is.

Lieve Floortje,

Vanaf het moment dat ik wist dat ik zwanger was, werd ik moeder. Mijn gevoel kreeg diepere lagen. Ik werd me bewust van mijn verantwoordelijkheid voor jou. Gezonder leven, geen sigaretten en wijntjes meer. Niet meer door het rode verkeerslicht fietsen. Mijn onverschrokken fietstochten langs eenzame wegen na een avonddienst werden ingeruild voor de streekbus. Ik voelde me kwetsbaar, het was mijn taak jou te beschermen, met alles wat ik in mij had. Als mij iets zou overkomen, dan kon ik niet voor jou zorgen.

Daarnaast voelde ik ook jouw kwetsbaarheid. Iedere controle bij de verloskundige was spannend. Die echo waarop er iets met je nier niet goed leek te zijn, was het moment dat bang zijn over ging in angst. Angst voor jouw gezondheid, jouw kwaliteit van leven.

Maar boven alles voelde ik liefde, voor dat mini-mensje in mijn buik, ons eerste kindje. Hoe bijzonder dat jouw leven aan ons werd toevertrouwd. Die liefde steeg gelukkig boven alle andere gevoelens uit, want een leven gebaseerd op angst is geen leven. Ik kon genieten van mijn zwangerschap, de bevalling en de roze wolk die jij een jaar lang met je meedroeg.

Het gevoel van kwetsbaarheid is nooit meer verdwenen. Als moeder ervaar ik die van jou vaker dan die van je broer en zus. Vooral op de dagen dat het niet goed met je gaat, je veel toevallen hebt of ziek bent. Zoals vanochtend. Je was wakker, maar je ogen leken te zwaar om open te blijven. Een flauw lachje kon er net af. Af en toe loopt er een straaltje kwijl uit je mond, ik veeg het af. Dat straaltje staat al zo veel jaar symbool voor dat kwetsbare. Symbool voor hoe weinig je kunt, van hoe afhankelijk je bent. Ik voel mijn liefde en zie je breekbaarheid. Alsof je ieder moment uit ons leven zou kunnen glippen. Gelukkig weet ik dat jij naast uiterlijk breekbaar ook ijzersterk bent. Daarom vertrouw ik op jouw kracht dat we hier weer door zullen rollen.

Daarnaast ben ik me ieder moment bewust van mijn eigen kwetsbaarheid. Wat als ik het niet meer kan. Wat als ik ziek word, mijn been breek, of in het uiterste geval dood ga. Wie zorgt er dan voor jou?
Een paar dagen griep zijn te overzien, dan springt Henrieta, onze PGB’ster, bij en is het mogelijk om hulptroepen te mobiliseren. Maar wat als het langer duurt, of niet meer overgaat. De realiteit van hoe hard het leven kan zijn, komt steeds vaker dichterbij. In een seconde kan ons hele leven op zijn kop staan.
Wie veegt jouw straaltje kwijl dan liefdevol af en kijkt er vol vertrouwen in je bruine ogen?

Lieve Floortje, je vader had gisteravond een vooruitziende blik door deze Moederdag naar ‘Moederavond’ te verschuiven. Zo kreeg ik gister jouw prachtig geknutselde cadeautje tegelijkertijd met een stralende blik toen je zus je gedichtje voorlas. IJzersterk vertrouwen tussen dochter en moeder die onze kwetsbaarheid even doet vergeten.