Kerstborrel, kerstpakket, kerstdiner en ook nog kerststerren
Ik open een mail van mijn groepje kunstenaars die samen met mij in de ballotagecommissie zitten van de oude grote kunstenaarsvereniging. “Kom je ook even een kerstborrel drinken, vrijdag vanaf 17 tot 19 uur”.
Eerst denk ik aan mijn dochter van 16 die dan op Beer moet passen. Daarna besef ik me dat Beer vrijdag beschouwt als speciale ‘het is bijna weekend’ tijd. Dus dan gaan we òf naar de feestwinkel en frietjes eten. Òf naar een winkelcentrum voor twee cijferwinkels plus frietjesrestaurant. Puck heeft vast al wilde plannen met haar vrienden.
Hoe te combineren dus met een leven dat naast Beer bestaat. Ik weet het niet.
Kerstborrel
Dan mijn andere baan, als 1 op 1 begeleider van mijn mevrouw met ernstig hersenletsel. Op donderdag een half uur na mijn dienst willen ze gezellig met elkaar het glas heffen op kerst. Ik kan dan gelijk mijn kerstpakket meenemen. In mijn hoofd brei ik weer bochten van haalbaarheid.
Dan moet ik Puck weer vragen die dag uit school met de honden te lopen. Beer kan tussen 16 en 17 uur thuisgebracht worden en dan moeten we eigenlijk naar de kaartenwinkel. Om het schema kloppend te houden moeten we om 17.30 uur warm eten.
Ik app Puck en zeg dat ze die dag hondendienst heeft. Ik heb al zo weinig mijn kop laten zien daar dus dan moet dit maar even zo.
Kerststerren
Overal zien Beer en ik huizen die versierd zijn. Sommigen zo hysterisch dat we onze ogen dichter knijpen. Beer waarschijnlijk vanwege de sterretjes die hij dan kan waarnemen. Ik vanwege mijn overbelaste brein.
Gelukkig hoef ik niet een kerstdiner voor te bereiden, bedenk ik me. Ik kan naar mijn broers en zussen rijden om daar met z’n allen aan te schuiven. Beer springt dan gelukzalig in hun tuin op de trampoline. Voor de gerechten schuift hij eventjes aan.
Op eerste kerstdag is er een diner bij zijn opa en oma en ziet hij even zijn vader. De tweede kerstdag is gelukkig de Gamma open en natuurlijk altijd nog de Appie waar ze ook verjaardagscijfers verkopen.
Alleen
De een na de andere mooie sentimentele kerstreclame komt voorbij. Ik prijs me gelukkig met mijn kinderen. Met wat er over is van mijn familie na het verliezen van onze ouders. Maar eigenlijk besef ik me dat ik me ook alleen voel. En hoop ik stellig dat Puck zich, ondanks ons kleine rare gezin, toch gedragen voelt.
En dat we een mooi nieuw jaar zullen ingaan waar ik weer meer kan schilderen. Meer vrienden mag kunnen zien.
