Gewoon voor jezelf kiezen
‘Jij komt morgen toch ook wel op mijn verjaardag?’ Hup daar zit hij, de aap op mijn schouder. Een onschuldige en vriendelijk bedoelde vraag van mijn zus. Maar ik zit direct met een dilemma.
Naast het inpakken van de benodigde spullen zoals zuurstof, sondevoeding, reserve kleding, medicatie en buggy komt ook de klap van het anders zijn hard aan. Vincent troosten dat hij niet mee kan voetballen, verstoppertje spelen en patat eten. Op dat moment baal ik van het ziek en anders zijn.
Maar is thuisblijven dan de optie? Mijzelf en de rest van het gezin afsluiten van de buitenwereld? Dit zijn van die momenten dat ik gek word van mezelf. Onrustig, onzeker en niet te genieten.
Voor jezelf kiezen of niet?
Wat is nou in het belang van Vincent, mijzelf en de rest? Waar doe ik goed aan en doe ik niemand tekort? Mensen teleurstellen is iets wat ik niet graag doe. Ik wil het graag goed doen en iedereen naar de zin maken. Na jaren weet ik nu wie ik daar het meest mee tekort heb gedaan, namelijk mezelf. Maar toch blijft dit een valkuil voor me. Waar ik overigens nog met regelmaat in val.
De truc van de aap
Om dit soort situaties te voorkomen pas ik de truc van de aap toe. Wie probeert er een aap bij mij op de schouder te zetten? Is deze aap van mij? Of kan ik hem terugzetten bij de ander waar die vandaan komt? Wat voelt er beter, de aap bij mij of teruggeven aan de ander? Deze truc helpt mij dagelijks. Ben nu zelfs trots op mezelf dat het lukt de aap daar te laten waar hij hoort.
Geeft mij een veel beter gevoel. Of het goed voelt voor de ander? Ik zou het niet weten en het maakt me eigenlijk ook niet uit. De aap blijft zitten waar hij hoort!
